 |
|
|
||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||
 |
||||||||||||||||||||||||||
|
|
 |
|
|
|||||||||
|
De Scheepsbel. Een van de bijzondere onderdelen aan boord was de scheepsbel. Deze is na verkoop van Hr.Ms. Karel Doorman aan Argentinie eerst nog ondergebracht op het vliegveld Valkenburg en hierna naar het marinemuseum te Den Helder. De scheepsbel aan boord werd onder andere gebruikt voor het ‘glazen slaan’. Zie uitleg ‘glazen slaan’ hieronder: “Oude scheepstijdaanduiding afgeleid van de tijd die het zand nodig heeft om bij een scheepszandloper - wacht- of (half)uurglas - van het ene in het andere glas te lopen. Die tijd was 1/48e dag (30 minuten). Het bijhouden daarvan ging vaak fout waarop besloten werd per draai van de zandloper een slag op de bel te geven. Bij elke nieuwe wacht begon men opnieuw te tellen. Een wacht bestond (en bestaat gwoonlijk nog) uit 4 uur, dus acht glazen. Tussen elke twee slagen wordt een rust gegeven met de lengte van een slag. Wanneer het uurglas voor of achter was vanwege onregelmatig lopen van het zand bij ruw weer, of als een scheepsjongen het glas niet op tijd had gekeerd kon het op een zonnige dag gecorrigeerd worden. Daartoe zette men rond de middag een pen in het centrum van de kompasroos. Wanneer de schaduw van de pen precies op de noordelijke straak viel (12 uur), werd het glas opnieuw gekeerd. Als traditie wordt op de wachtschepen van de marine nog glazen geslagen.” Uit: vaartips.nl Aan boord blijkt dat we twee scheepbellen aan boord hadden. De bel van het halfdek is veilig gesteld en nu aanwezig in het Marinemuseum. De andere bel bevond zich op het vliegdek en tegen de voorzijde van het eiland. Hieronder een aantal foto’s van deze scheepsbellen.
|
